helene-de-beir-p3

FOS - Wereldsolidariteit - Bernard Arnault

op .

Felicitaties aan fos en Wereldsolidariteit, en ‘welkom’ aan Bernard Arnault

Vorige week overhandigden de Belgische NGOs fos en Wereldsolidariteit de handtekeningen van 73,499 mensen en 181 organisaties (ook de onze) voor het ‘Recht op Gezondheid Wereldwijd’, aan Minister van Ontwikkelingssamenwerking Paul Magnette. Wel gefeliciteerd!

Het eisenplatform omvat de eis dat België tenminste 15% van het budget voor ontwikkelingssamenwerking aan gezondheid zou besteden, en 0,7% van het Bruto Nationaal Product (BNP) aan ontwikkelingssamenwerking. Samen maakt dat 0,1% van het BNP, net hetzelfde als de ’10 cent’ van ons charter. Wereldsolidariteit en fos verwijzen ook naar Mondiale Sociale Bescherming (MSB).

Dus ooit krijgen wij ook 74.000 handtekeningen bij elkaar! Belangrijker nog: fos en Wereldsolidariteit vertegenwoordigen de sociaaldemocratische en christendemocratische bewegingen in Vlaanderen; misschien wordt de ’10 cent’ straks wet.

Ander nieuws – maar niet helemaal vreemd aan het vorige. Bernard Arnault, de voorzitter van Louis Vuitton Moët Hennessy heeft de Belgische nationaliteit aangevraagd, misschien om de Franse vermogensbelasting te ontwijken. Straks mag hij ook zijn ’10 cent’ bijdragen.

Maar we mogen onszelf niets wijsmaken: al die verhuizingen van mensen en ondernemingen om zo weinig mogelijk belastingen te betalen putten uiteindelijk de staatskas uit. Volgens een studie door de Europese Commissie (bladzijde 180), is de belastingdruk (inclusief sociale bescherming) met 1,2% van het BNP gedaald tijdens het vorige decennium. Daardoor zijn Belgische bedrijven niet competitiever geworden, want de gemiddelde daling in de Europese Unie was 2% van het BNP. En het ergste is dat geen enkele regering deze neerwaartse spiraal onder controle heeft.

Wat heeft dit te maken met het recht op gezondheid? Een regime van Mondiale Sociale Bescherming (MSB) zou niet alleen transfers tussen rijkere en armere landen organiseren. Het zou ook minimumnormen voor alle deelnemende landen stellen. En dat zou betekenen dat mensen en ondernemingen redelijk vergelijkbare belastingdruk zouden ondergaan, waar ze ook gevestigd zijn: met faire concurrentie als gevolg, en verhuizen enkel voor belastingvoordeel zou geen zin meer hebben. Dat is de enige manier om ervoor te zorgen dat economische mondialisering en sociale rechten elkaars bondgenoten zijn, niet elkaars vijanden.